29 September 1936 – 5 October 2023
Afscheidsviering voor mama.
Dag Magda Wiemeersch.
Dag Lieve Mama.
We gaan nog eens samen op pad met Magda, om haar levenswandel op een bescheiden manier toch nog eens te herbeleven. Om zo te duiden wie deze vrouw was, waar ze voor stond, wat ze betekende en wat ze heeft verwezenlijkt in haar leven.
Lieve mensen,
Het is in de spreekwoordelijke vooravond van de Tweede Wereldoorlog, 29 september 1936, dat Magda haar eerste levenslicht ziet, in Eeklo. En ondanks haar jonge leeftijd op dat moment, van haar 4 tot 8 jaar namelijk, herinnerde ze zich heel goed, hoe ze als klein meisje die moeilijke tijden beleefde. Zo vertelde ze vaak over een dag lang te verblijven in de schuilkelder, en zo goed en zo kwaad als mogelijk moest er voorzien worden in de nodige voorraden. Vandaag kunnen we ons dat bijna niet meer voorstellen hoe het is om op te groeien in een tijd van oorlog, en het herstel van de samenleving nadien. Al leert de wereld ons helaas vandaag dat oorlog nooit ver weg is.
Magda had vaak haar eigen mening over de dingen en in haar overtuiging hield ze daar dan ook stevig aan vast. Mettertijd en naarmate ze ouder werd, stond ze meer open voor andere ideeën, zaken en anderen hun opinies. Koppig was ze tevens van nature, want zo wilde mama Wiemeersch destijds dat al haar dochters regentes zouden worden. Dat beroep had aanzien volgens mama Wiemeersch; deels waar misschien, zeker in die tijdsgeest. Maar dat, dat was zonder Magda gerekend die, na 1 jaar studie, er de brui aan gaf. Magda wist namelijk wat ze wilde, maar ook wat ze helemaal niet wilde.
Ze ging vervolgens werken als bediende bij de Stad Eeklo, en ze belandde tijdens haar carrière op meerdere openbare diensten. Uiteindelijk landde ze bij de Brandweer. En daar, daar werkte ze echt heel graag. En werd er doorheen de jaren een beetje “de mama” van de brandweerlieden. Het was namelijk Magda die de mannen vaak opving als ze terugkomen van zeg maar een bijzondere interventie, een ongeval, en dan luisterde ze en steunde ze de mannen op die momenten. Wanneer nodig stond ze ook zonder problemen in voor de telefoonpermanentie. Ook ving ze de kinderen van de brandweermannen op wanneer die werden opgeroepen. Huidig en oud kapitein Patrick en Henri zijn dan ook lovend over Magda, die volgens hen een echt brandweerhart in zich droeg. Bescheiden doch kordaat kweet ze zich steeds van haar taak.
De liefde, de liefde bracht haar twee kinderen. Stefaan dat was hare “jongen”; en Caroline dat was haar “meisje”. Voor Caroline was ze mama en muizeke; Stephen dat was “ne brave jongen”.
Ze hield van haar zussen en broer. Een onderdeel van die genegenheid was soms ook wel eens een stevig meningsverschil. Maar zo was het ook dat uiteindelijk steeds weer alles werd bijgelegd. Haar zondag’s telefoongesprek met zus Erna was jaren een wekelijkse must. En een goed feest dat liet ze niet aan haar voorbijgaan. Ze genoot van een familiefeest en kon ook een bbq, een tuinfeest, restaurantbezoek waarderen.
Ze genoot van haar wereldse reizen naar Australië, Londen, Californië, San Francisco, Yosemite, Mendocino, Napa, Las Vegas, Parijs, Dublin, Monaco, ze koesterde ze allemaal als geen ander.
Magda had tevens ook nog een mooie eigenschap: de eigenschap van zichzelf altijd weg te cijferen voor anderen; soms deed ze dat eigenlijk wel eens teveel. Maar dat was hoe zij, Magda, was; het was haar aard. Voor haar naasten en dierbaren, voor hen iets te doen, was nooit iets teveel. Magda haar een groot hart wat dat betreft. Magda was sociaal van nature, maar ook kende ze donkere perioden in haar leven. De grootste klap was ongetwijfeld het sterven van haar zoon, Stefaan. En ook kreeg Magda op haar levenswandel veel op haar af, relationeel en op gezondheidsvlak. Zo gaat dat in een mensenleven vaak.
Maar telkens maakte ze zich sterk en kwam ze alle onheil te boven. De 10 weken lange ziekenhuisopname en de 3 weken durende revalidatie liet z’n sporen na. Maar ook dat kwam ze te boven. Ze was terug op de been. Alles ging wat trager, en misschien wel wat minder goed, maar ze kon blijven instaan voor het huishouden, wat ze graag deed. Ze kookte graag en deed dat steeds met gusto. Genieten in de tuin was een favoriete bezigheid.
Jullie mama, zus en schoonzus, verliet op amper 6 dagen na haar 87e verjaardag, jullie, haar lieve familie, vrienden, en ze verliet deze aardse wereld 5 oktober jongstleden.
Dag Magda Wiemeersch.
Vaart wel.
Memorial Service for Magda Wiemeersch.
Hello Magda Wiemeersch.
Hello Dear Mama.
Let us one last time, walk with Magda to revisit and celebrate her life. To show who this woman was, what she stood for, what she meant and what she accomplished during her life.
Dear people,
It is on the proverbial eve of the Second World War, on September 29, 1936, that Magda came into this world, in Eeklo.
And despite her young age at the time, from 4 to 8 years old, she remembered very clearly, how she as a little girl lived through these difficult times. She recounted how they often had to spend a day in the cellar; how they had to get the necessary provisions, also for possible emergencies.
Today, we can hardly imagine how it is growing up in times of war and the recovery of society afterwards. Although, unfortunately the world today shows us that war is never very far away.
Magda often had her own opinion about things and she strongly held onto to her convictions. Over time and with getting older, she became more open to other ideas, other opinions and other people’s opinions. Stubbornness was part of her nature. At the time it was Mama Wiemeersch’s wish for all her daughters to become high school teachers. That profession had standing according to mama Wiemeersch; partially true, specially in that day and age. But that was not taking into account Magda, who, after 1 year of study, quit school. Magda knew what she wanted and she definitely knew what she didn’t want.
She started working as a public servant for the city of Eeklo and throughout her career there she worked in several departments: library, social services, police,… Eventually she ended up or better landed at the fire brigade. And there she felt at home, she really loved working there. Through the years she became ‘the mama’ for the firefighters. It was mainly Magda who supported the men when they returned from a special or difficult intervention, accident,… then she listened to and comforted them. When necessary she manned the emergency line. And she looked after the kids of the firefighters when yet again they were called when taking their kids to school.
Former and current Captains Patrick and Henri have high praise for Magda, who, according to them had a ‘real firefighter’s heart’. Modest and determined she did her duty.
Love, love gave her two children. Stefaan was her ‘boy’ (jongen); en Caroline was her ‘little girl’ (meisje). For Caroline she was mama and muizeke. Stephen was a ‘brave jongen’.
She loved her sisters and brother. Part of that affection was the occasional inevitably strong difference of opinions, but in the end everyone always made up again.
Her Sunday telephone chat with sister Erna was for years a weekly must.
She appreciated a good party: family gathering or garden party, bbq, restaurant visit,..
She thoroughly enjoyed her worldly travels to Australia, London, California, San Francisco, Yosemite, Mendocino, Napa, Las Vegas, Paris, Dublin, Monaco. She treasured all of them equally.
Magda also had a very special quality: she always put others first and herself in second place, sometimes a bit too much so. But that was in her nature.
To be able to do something for her loved ones, help out, drop everything, was never too much to ask. Magda had a big heart like that.
Magda had a very social and positive nature, but she also knew her share of dark times. The biggest blow was undoubtedly the loss of her son, Stefaan.
Magda herself went through a lot personally and medically. That is often how it goes in life.
But she got through it all and overcame all misfortunes and tragedies. A 1-week long hospitalization followed by 3 weeks of recovery left its marks. But she fought and overcame and was back on her feet. Through, a tad slower and a bit more difficult, but she could keep looking after her home. She loved cooking and did so with gusto; times spent enjoying and relaxing in the garden were a favorite pastime.
Your mama left you barely 6 days after her 87th birthday, you her daughter, family and friends and this earthly life on October 5th.
Good-bye Magda Wiemeersch,
Fare Well.